Na Isle of Wight odkryto pająka, który przez cztery dekady uważano za wymarły w Wielkiej Brytanii, co daje rzadki wgląd w powodzenie wysiłków w zakresie przywracania i ochrony siedlisk. Aulonia albimana, nieformalnie nazywana pająkiem wilczym zębem o białych kłykciach, została ostatnio odnotowana w Wielkiej Brytanii w 1985 r., a obecnie pojawiła się ponownie w rezerwacie przyrody Newtown należącym do National Trust, odległym miejscu, do którego można dotrzeć wyłącznie łodzią.
Szczęśliwe znalezisko
Ponownego odkrycia dokonali entomolodzy Mark Telfer i Graham Lyons, którzy przeprowadzili intensywne przeszukanie rezerwatu – zaledwie 2 km od miejsca, w którym znaleziono dawną kolonię pająka. Lyons określił poszukiwania jako „największą nadzieję” i poczuł się niesamowicie szczęśliwy, gdy znalazł pierwszy okaz zaledwie dziewięć minut przed przybyciem łodzi. Drugi pająk został odkryty w ostatniej chwili.
Wyjątkowy pająk o tajemniczym stylu myśliwskim
Aulonia albimana należy do rodziny pająków wilczych zębów, które charakteryzują się zwinną taktyką polowania na ziemi, przypominającą pościg i skok wilka. W Wielkiej Brytanii występuje około 38 gatunków pająków wilczych. Pająk ten kryje jednak fascynującą tajemnicę: choć znany jest ze swoich umiejętności drapieżnych, przęd także delikatne sieci.
„Zaproponowałem nazwanie go pająkiem wilczym zębem z białymi kłykciami, ponieważ była to prawdopodobnie najdalsza nadzieja, z jaką kiedykolwiek miałem do czynienia” – powiedział Lyons.
Nazwa pochodzi również od charakterystycznych jasnych „kłykci” na małych wyrostkach, przypominających narząd gębowy pająka.
Sukces w zakresie przywracania i ochrony siedlisk
Wygląd pająka podkreśla pozytywny wpływ przywracania siedlisk. Wcześniej zarośnięty rezerwat przyrody Newtown został zrewitalizowany przez National Trust, który wykorzystał stado owiec z Hebrydów do wypasu i utrzymywania krótkiej, otwartej trawy, tworząc mozaikową, nasłonecznioną przestrzeń, ulubioną przez pająka wilczego zęba z białymi kłykciami. Wysiłek ten stworzył odpowiednie warunki dla pająka do przetrwania i potencjalnego rozwoju.
Doktor Helen Smith, specjalistka ds. ochrony przyrody Brytyjskiego Towarzystwa Arachnologicznego, nazwała odkrycie jednym z najważniejszych „zaginionych gatunków” ponownie odkrytych w Wielkiej Brytanii w ciągu stulecia. Uważano, że gatunek wymarł, ponieważ wielokrotne poszukiwania na jego dawnych stanowiskach nie przyniosły żadnych rezultatów, co zbiegło się z utratą preferowanego otwartego siedliska.
„Niezwykłe odkrycie tego eleganckiego małego pająka na wyspie Wight jest jednym z epickich ponownych odkryć „zaginionego gatunku” w Wielkiej Brytanii w ciągu ostatniego stulecia” – wyjaśnił dr Smith.
Ponowne odkrycie podkreśla znaczenie działań na rzecz aktywnej ochrony środowiska i tego, w jaki sposób mogą one pomóc w przywracaniu zagrożonych gatunków. Brytyjskie Towarzystwo Arachnologiczne nie może się doczekać współpracy z National Trust w celu dalszego badania populacji pająka, jego wymagań siedliskowych i najlepszych sposobów zapewnienia jego przyszłości w Wielkiej Brytanii.
