Voor aspirant-muzikanten brengt het nastreven van roem verborgen kosten met zich mee: een statistisch significante verkorting van de levensduur. Nieuw onderzoek bevestigt wat velen al lang vermoedden: het bereiken van brede erkenning als zanger, vooral als soloartiest, houdt verband met een eerder overlijden.
De gegevens achter het risico
Uit een onderzoek waarbij honderden zangers uit de VS en Europa werden geanalyseerd, bleek dat beroemde muzikanten gemiddeld bijna vijf jaar eerder stierven dan hun minder bekende leeftijdsgenoten. Dit gaat niet alleen over de stereotiepe rock-‘n-roll-levensstijl; Uit het onderzoek blijkt dat roem zelf een belangrijke factor is. Het onderzoek, gepubliceerd in het Journal of Epidemiology & Community Health, richtte zich op kunstenaars die actief waren tussen 1950 en 1990 om voldoende sterftegegevens te garanderen. De bevindingen zijn grimmig: beroemde zangers werden doorgaans 75 jaar, terwijl hun minder bekende tegenhangers 79 jaar oud werden.
Waarom is roem dodelijk?
De druk van het sterrendom eist een meetbare tol. Solozangers worden geconfronteerd met onevenredige risico’s vergeleken met die in bands, waarschijnlijk als gevolg van verhoogde blootstelling, meedogenloze controle en verminderde emotionele steun. De moderne muziekindustrie, vooral met de opkomst van sociale media, intensiveert deze dynamiek. Zoals Dr. Sally Anne Gross opmerkt, werkt roem nu ‘om het individu te isoleren’, waardoor een hypercompetitieve omgeving ontstaat waarin de eisen aan kunstenaars onhoudbaar zijn.
De auteurs van het onderzoek wijzen op verschillende factoren: voortdurend publiek toezicht, verlies van privacy, prestatiedruk en de normalisering van middelenmisbruik. Maar de onderliggende oorzaken kunnen dieper liggen. Sommigen suggereren dat individuen die al vatbaar zijn voor het nemen van risico’s in de schijnwerpers kunnen worden gezet, waardoor bestaande kwetsbaarheden worden verergerd.
De realiteit van de toerlevensstijl
Het meedogenloze tourschema biedt vaak gemakkelijke toegang tot drugs en bevordert een diepe isolatie van persoonlijke connecties. Onderzoekers adviseren kunstenaars om regelmatig een stap terug te doen, opnieuw contact te maken met familie en vrienden en hun levensstijl kritisch te evalueren. Toch maakt de structuur van de muziekindustrie dit moeilijk. Roem is, zoals dr. Gross opmerkt, geen gewoonte die zomaar kan worden ‘afgekickt’ – het is een systemisch probleem.
De sector zelf erkent het probleem, waarbij managers en leidinggevenden proberen de arbeidsomstandigheden te verbeteren. De onderliggende druk van roem blijft echter bestaan.
Wat dit betekent
Het onderzoek levert concreet bewijs van de duistere kant van roem. Het nastreven van sterrendom is niet alleen maar glamoureus; het is aantoonbaar gekoppeld aan voortijdige sterfte. Voor kunstenaars is het begrijpen van dit risico cruciaal. Voor de industrie vereist dit een serieuze afrekening met de giftige omstandigheden die deze dodelijke cyclus in stand houden.
