Wetenschappers hebben buitengewone beelden vastgelegd van remora, ook wel zuigvis genoemd, die op bultruggen rijdt in wat een spannende, supersnelle joyride over de oceaan lijkt. Deze zeldzame blik in de levens van deze fascinerende wezens onthult een opmerkelijke wisselwerking tussen walvissen en vissen, en benadrukt de unieke strategieën die deze soorten hebben ontwikkeld om te overleven in de uitgestrekte oceaan.
De opmerkelijke rit: remora’s en bultruggen
Remora’s zijn gespecialiseerde vissen die bekend staan om hun vermogen om grotere zeedieren vast te houden, de bekendste walvissen en haaien. Ze gebruiken een zuignapachtige schijf op hun hoofd om zichzelf stevig vast te maken, waardoor ze in wezen over grote afstanden kunnen liften. Deze beelden, verkregen tijdens onderzoek naar walvismigratie, leggen de uitzonderlijke vaardigheid van de remora’s vast in het reageren op de bewegingen van de walvissen.
Een supersnel kippenspel
De opnames, die bedoeld waren om het gedrag van bultruggen te bestuderen, lieten verrassende en complexe interacties zien tussen de walvissen en hun remora-metgezellen. Terwijl bultruggen doorbreken en dramatisch uit het water springen, pellen een paar remora’s weg vlak voordat het oppervlak wordt bereikt. Vervolgens keren ze met opmerkelijke precisie en timing terug naar de walvis en zetten hun landingen voort als ervaren gymnasten. Deze snelle en gecoördineerde beweging suggereert een geavanceerd begrip van de bewegingen van de walvis en een berekend antwoord op de uitdagingen van een doorbrekende walvis.
Leven aan boord van een walvis: een freeloading-bestaan
Remora australis brengt hun hele leven door met walvissen of andere grote zeezoogdieren, waardoor deze reuzen feitelijk in mobiele cruiseschepen veranderen. Ze voeden zich met dode huidschilfers en zeeluizen, een wederzijds voordelige regeling waarbij de vis voedsel krijgt en de walvis weinig tot geen schade ondervindt. De zuigschijf op de kop van een remora zorgt voor een krachtige vacuümafdichting, waardoor de vis zich veilig aan de walvis kan vastklemmen, zelfs tijdens turbulente bewegingen.
Onverwachte ergernis? Walvisreacties onthuld
Zeewetenschapper Olaf Meynecke, van het Whales and Climate Research Program van Griffith University, documenteerde deze interacties met behulp van zuignapcamera’s die aan bultruggen waren bevestigd tijdens hun jaarlijkse migratie. Hoewel bedoeld om het gedrag van walvissen te observeren, waren de feeds vaak gevuld met remora’s voor fotobombardementen, vaak in groepen van maximaal 50, die zich vastklampten aan dezelfde locaties als de camera’s. De waarnemingen van Meynecke suggereren dat walvissen de voortdurende aanwezigheid van remora’s irritant kunnen vinden. Er werd vaak waargenomen dat individuen die met talloze remora’s werden belast, herhaaldelijk doorbraken, mogelijk in een poging de aanhankelijke vis te verjagen.
Het mysterie van de reis
Jaarlijks migreren ongeveer 40.000 bultruggen langs de oostkust van het land, reizend tussen de ijskoude wateren van Antarctica en de warmere zeeën bij Queensland, en weer terug. *Een belangrijke vraag is nu hoeveel van deze 10.000 kilometer lange reis wordt afgelegd door de remora’s, die een relatief korte levensduur hebben van slechts ongeveer twee jaar. * Wetenschappers vermoeden dat de meeste remora’s op een gegeven moment loskomen, misschien in meer gematigde wateren, maar hun bestemming blijft een mysterie.
Leven voorbij de walvis
Als ze de walvissen verlaten, zullen zuigvissen op zoek gaan naar andere grote wezens om zich aan vast te hechten, waaronder mantaroggen, dolfijnen en, zo nu en dan, nietsvermoedende duikers. * “Tot grote ergernis van de duikers natuurlijk”, merkt Meynecke op, verwijzend naar de moeilijkheid om deze hardnekkige lifters te verwijderen. * Het gedrag benadrukt het aanpassingsvermogen van de remora en onderstreept zijn afhankelijkheid van grotere zeedieren voor overleving en voortplanting.
De beelden bieden een ongekend kijkje in de levens van deze fascinerende wezens en onthullen een complexe wisselwerking tussen walvissen en vissen, die de buitengewone aanpassingen belicht die het leven in de oceaanomgeving kan ondergaan.
Uiteindelijk werpen de nieuwste waarnemingen licht op een boeiend aspect van het zeeleven: de fascinerende relatie tussen bultruggen en hun aanhankelijke metgezellen, de remora, en roepen ze intrigerende vragen op over hun reizen en de algehele dynamiek van het oceaanecosysteem.
