Nieuw onderzoek bevestigt dat wanneer mensen samenwerken, hun hersenen meetbaar binnen milliseconden synchroniseren, wat verder gaat dan alleen maar aan dezelfde taak werken. Het onderzoek toont aan dat deze neurale afstemming sterker is tussen individuen die actief samenwerken dan tussen degenen die toevallig soortgelijke regels onafhankelijk volgen.
Het sociale brein op het werk
Mensen werken fundamenteel samen. Van basiscommunicatie tot complexe projecten: teamwerk is essentieel. Deze samenwerking vereist gedeeld begrip en gesynchroniseerde inspanning, en nu hebben we bewijs dat dit zich uitstrekt tot het neurologische niveau. Eerdere studies wezen op dit effect, maar het isoleren van de ware oorzaak – gedeelde taak versus gedeelde interactie – was moeilijk.
Het experiment: samenwerking isoleren
Onderzoekers van de Western Sydney University ontwierpen een experiment om dit fenomeen te ontleden. Vierentwintig paren deelnemers kregen de opdracht om vormen op een computerscherm te sorteren, eerst door overeenstemming te bereiken over een systeem (vorm, patroon, contrast) en vervolgens in stilte rug aan rug te werken, om hun gedeelde regels te versterken. Ondertussen volgden elektro-encefalogrammen (EEG’s) hun hersenactiviteit.
Uitlijning in milliseconden: de belangrijkste bevinding
De resultaten waren duidelijk: binnen de eerste 45-180 milliseconden vertoonden alle deelnemers vergelijkbare hersenactiviteit als gevolg van de gemeenschappelijke taak. Na 200 milliseconden deed zich echter een divergentie voor. De hersenactiviteit bleef op één lijn binnen samenwerkende paren, maar niet voor de hele groep. Cruciaal is dat deze afstemming sterker werd naarmate het experiment vorderde, wat erop wijst dat de samenwerking de neurologische verbinding versterkt.
Dit werd bevestigd door echte paren te vergelijken met willekeurig gematchte “pseudo-paren” die onafhankelijk van elkaar dezelfde regels volgden. De hersenactiviteit van echte teamgenoten was veel beter op elkaar afgestemd dan die van vreemden die parallel werkten.
Waarom dit belangrijk is
De studie suggereert dat de synchronisatie niet simpelweg het gevolg is van het volgen van hetzelfde systeem. Het is de interactie zelf – het werken met een andere persoon – die de neurale afstemming aandrijft. Dit heeft implicaties voor het begrijpen van hoe groepen functioneren, hoe communicatie werkt en hoe beslissingen worden genomen in samenwerkingsomgevingen. De auteurs benadrukken dat sociale interacties niet alleen gedragsmatig zijn; ze bepalen fundamenteel hoe onze hersenen informatie representeren.
“Deze resultaten tonen aan dat het werken met een medewerker, de persoon met wie je een systeem hebt gevormd, specifiek een verschil maakt in de hersenactiviteit”, concluderen de onderzoekers.
Dit onderzoek biedt waardevolle inzichten in hoe we functioneren als sociale wezens en legt de basis voor verdere verkenning van groepsdynamiek en cognitieve synergie.
